Tussenjaar in het buitenland (Amerika)
Naam: Xena Huizinga
Leeftijd: 18 jaar
Opleiding: Theatertechniek in Rotterdam
Buitenlandervaring: Deed tien maanden high school in Scottsdale, Arizona, Verenigde Staten
Favoriete gerecht: De baksels van haar gastmoeder, denk aan pumpkin-scones
Mijn Amerikaanse gastbroertje organiseerde een welkomstfeest
Xena Huizinga (18) krijgt nog steeds sms'jes van haar Amerikaanse klasgenoten. Het is het resultaat van de keus die de studente maakte. Ze zat tien maanden op een high school in de Verenigde Staten.
Huizinga koos voor een verblijf op de high school omdat ze na het halen van haar mavo-diploma niet zo goed wist wat ze wilde gaan doen. “Ik zat een beetje vast.” Ze kende Amerika van een paar vakanties en vond het land geweldig. “Daarom dacht ik aan een jaar high school.” Ze klopte aan bij een van de diverse bedrijven die een dergelijk verblijf kunnen organiseren. “Ik ben naar allerlei informatieavonden geweest en kwam uit bij EF Education First. Toen heb ik de knoop doorgehakt om me aan te melden.”
Gastgezin in Scottsdale
In het land van de vrijheid had ze ook echt de mogelijkheid om zelf te kiezen waar ze naartoe wilde. “Maar ik dacht: wat maakte mij het uit waar ik geplaatst wordt, als het gezin en de school maar fijn zijn. Dus ik heb het aan het lot overgelaten.” Het was voor haar dan ook een verrassing toen ze op een dag een telefoontje kreeg dat er voor haar een gastgezin was gevonden in Scottsdale. “Dat is een rijke plaats in Arizona. Ik werd er geplaatst op een vrij grote school met zo’n 2.000 leerlingen.”
Het verblijf in de Verenigde Staten startte met een introductiekamp in Pennsylvania. Daar ontmoette Huizinga ook andere studenten van over de hele wereld die een jaar high school in Amerika gingen doen. Vanaf die startlocatie vlogen alle high school starters naar de staat waarin ze naar school zouden gaan. “Dat vond ik eng. Ik dacht echt: wat als het gastgezin helemaal niet leuk is. Ik had al wel contact met ze gehad, we hadden al een keer gebeld, maar toch.” Bij aankomst nam haar gastmoeder direct de rol van een tweede moeder aan. Er viel een last van haar schouders toen ze de familie ontmoette. ”Mijn gastbroertje had zelfs zijn vrienden uitgenodigd voor een klein welkomstfeestje. Dat was heel lief, uiteindelijk zijn zij ook mijn vrienden geworden.”
Clubje voor Disney-fans
Het beviel haar al snel op de school, maar toch was het wel even wennen. “In het begin was het qua taal nog best lastig, dan moesten we bijvoorbeeld The Great Gatsby in het Engels lezen en bespreken bij het vak literatuur.” De sfeer op school omschrijft ze als heel fijn. “Er zijn veel groepjes en clubjes. Je kan het echt zo gek niet bedenken, van een clubje voor Disney-fans, tot allerlei sporten.” Zelf zat ze bij de theaterclub, iets wat daar drama heet. “Dat was geweldig, de groep voelde al snel heel vertrouwd. Ik zag hen iedere dag na school en ook op zaterdag. Je wordt bijna een soort familie."
Echt last van een cultuurshock had de studente niet, op wat kleine dingen na. “In de ochtend stond ik m’n brood te smeren op z’n Nederlands, bijvoorbeeld met chocopasta. Dat vond mijn gastbroertje dan heel gek.” Ze merkte ook dat Amerikanen best wel trots zijn op hun land. Scholen vragen scholieren om dagelijks the plegde of allegiance op te zeggen, het met je hand op het hart trouw zweren aan de Verenigde Staten terwijl je naar de Amerikaanse vlag kijkt. “Ik deed mee, want ik wilde niet onbeleefd zijn, maar het ging me te ver. Toch is het misschien ergens ook mooi, dat je zo trots bent op je land.”
Tijdens haar verblijf in de Verenigde Staten heeft ze zichzelf vooral beter leren kennen. Het is een reden waarom ze een jaar in het buitenland kan aanraden. “Nu durf ik wat meer en ik weet ook beter wat ik wil.” Ze had naar eigen zeggen ‘altijd al iets met theater’. In de drama-groep heeft ze de techniekkant van het vak ontdekt. “Hierdoor weet ik dat iets met stage-management wil gaan doen. Ik studeer nu theatertechniek in Rotterdam.”
Openbaar vervoer
Huizinga is weer terug in Nederland. De uitstap naar Scottsdale heeft ertoe geleid dat ze vooral Nederland meer heeft leren waarderen. “Het openbaar vervoer is hier bijvoorbeeld veel beter. Maar ik heb nog steeds heimwee. Ik krijg nog dagelijks sms’jes, van vrienden in Amerika, dat ze me missen.”
Geef je reactie