Van ‘misschien’ naar ‘gewoon gaan’
Lana had aanvankelijk geen grote wens om naar het buitenland te gaan. Maar na het bezoeken van een infosessie en het horen van verhalen van anderen begon het te kriebelen. Toch sloeg de twijfel weer toe toen ze haar vierde keuze toegewezen kreeg. “Ik dacht, ga ik dit echt doen? Een half jaar is lang en ik heb géén idee wat die stad inhoudt.” Met wat aanmoediging van vrienden en familie besloot ze toch te gaan.
De voorbereidingen waren pittiger dan verwacht, vooral het papierwerk en contact met de school in Boedapest. “Ik had hier in Nederland gewoon deadlines om informatie aan te leveren, maar het duurde soms twee weken voor ik een reactie kreeg op een mail.” Dat zorgde voor wat stress vooraf. Financieel had ze het goed geregeld. Met de Erasmusbeurs, haar spaargeld en Nederlandse toeslagen kon ze haar kosten dekken.
A home away from home
In Boedapest woonde Lana samen met vijf andere internationale studenten. Haar huisgenoten kwamen uit Duitsland, Noorwegen, Zwitserland, België en, heel toevallig, Nederland. “Ik had het daar heel erg naar mijn zin, samenwonen met internationale mensen is ontzettend leuk, en door mijn Nederlandse huisgenoot had ik toch nog een beetje een gevoel van thuis.”
“In het begin was het natuurlijk even wennen om met vijf vreemden samen te wonen, maar dat gevoel ging snel weg en toen kon ik echt volop genieten."
Van tevoren had ze niet verwacht om zo hecht bevriend te raken met haar huisgenoten. “Met bijna iedereen ben ik echt close geworden in een hele korte tijd. We hebben zelfs al een reünie gepland en willen volgend jaar samen terug naar Boedapest,” vertelt Lana, “Het voelde soms gewoon alsof ik ze al jaren kende.”
Heimwee had ze nauwelijks. “Ik had verwacht dat ik thuis heel erg zou missen, maar vanaf het moment dat ik daar was ging het eigenlijk heel soepel.” Als het gevoel toch even op kwam, hielp ze zichzelf er snel doorheen. “Dan zei ik tegen mezelf: ik ben nu nog hier, ik moet er gewoon van genieten, want voor ik het weet ben ik weer thuis.”
Een bijzonder begin van haar avontuur was het moment dat haar moeder haar verraste met een vliegticket en de eerste dagen meereisde. “Dat was eigenlijk wel heel fijn, ik hoefde de eerste dingen niet alleen te regelen.”
Studeren in Boedapest
Het onderwijs in Boedapest was even een omschakeling. De lessen waren vaak in de avond, een stuk korter en vooral gericht op discussie. “In Nederland luister je vaak gewoon en maak je opdrachten. Daar gingen we juist met elkaar in gesprek.” Het niveau lag wat lager dan in Nederland, waardoor ze meer vrije tijd had.
Lana’s favoriete vak ging over de geschiedenis van Oost-Europa, waarbij ze elke les een volledige film keken die te maken had met de geschiedenis van het Oostblok. “Dat vond ik echt waanzinnig! Je leert het land en de cultuur op een hele andere manier kennen.”
Andere culturen ontdekken
De internationale sfeer was volgens Lana een van de leukste aspecten van studeren in het buitenland. “Ik zat in de klas met mensen uit Mexico, China, Tunesië, echt van over de hele wereld.” Eén van Lana’s vakken ging over de verschillen tussen Oost- en West-Europa, wat bijzondere en waardevolle gesprekken opleverde. Lana vertelt: “Onze realiteit is niet per se de waarheid of hoe iedereen het ziet. Waar wij Boedapest als Oost-Europa zien, zagen zij het zelf als West-Europa. Dat zet je echt aan het denken.”
Ook de lokale cultuur was even wennen. “Mensen op straat zijn daar veel meer in zichzelf gekeerd. Ze lachen niet snel en groeten je ook niet. In het begin dacht ik dat ze chagrijnig waren, maar het is gewoon hun manier. Spreek je ze aan, dan blijken ze juist super vriendelijk te zijn,” zegt Lana.
“Ik zou het 100% nog een keer doen.”
Groeien door gewoon te doen
Wat haar tijd in Boedapest haar heeft gebracht? “Zoveel meer zelfstandigheid. In Nederland woon ik nog bij mijn moeder, en daar wordt veel voor je gedaan. In Boedapest was het mijn pakkie-an. Mijn eigen was doen, zelf koken, boodschappen doen.”
Ook haar kijk op de wereld veranderde. “Ik was altijd al open-minded, maar als je zelf in het buitenland hebt gewoond, dan snap je pas echt hoe het is om een ‘vreemde’ te zijn. Je wordt geduldiger en kunt beter omgaan met mensen uit andere culturen.”
Voor nu wil Lana eerst haar studie afronden. En daarna? Die plannen liggen nog open. “Voorheen dacht ik dat ik voor altijd in Nederland zou blijven, lekker veilig. Maar nu denk ik: de wereld ligt open. Misschien doe ik mijn master wel in het buitenland of zoek ik daar een baan. Engeland lijkt me leuk, of Scandinavië. Maar eigenlijk maakt het me niet zo veel. Dat heb ik wel geleerd: het kan overal leuk worden, als je er zelf voor openstaat.”